Gevangen na bevrijding

Toen de Tweede Wereldoorlog met al zijn verschrikkingen voorbij was, kwamen vele gevangenen weer vrij. Onder hen ook Joodse kinderen, ontheemd en vaak zonder ouders. Deze kinderen moesten worden opgevangen. Velen kregen weer een thuis of een andere verzorging. In een aangrijpende reeks brieven wordt in dit boek het levensverhaal verteld van een Joodse jongen die na de bevrijding echter opnieuw wordt opgesloten. Door een verkeerde beoordeling van de instanties wordt hij geplaatst in een inrichting voor verstandelijk gehandicapten. Eenzame jaren lang moet hij vechten voordat hij zijn bevrijdingsdag kan vieren.

Recensie van het boek "Gevangen na bevrijding" door A.H.B. de Munnick:

Verhaal van een joodse jongen die na de Tweede Wereldoorlog door zijn uit Auschwitz teruggekeerde moeder niet meer verzorgd kan worden en via de rechter terechtkomt in een inrichting voor geestelijk gehandicapten. Hij is niet, zoals in het rapport voor de rechter stond 'diep debiel', wel heel erg achter door de oorlog die hij onder meer met zijn moeder in kamp Vught doorbracht. In brieven die door een 'ghostwriter' zijn geschreven, vertelt Amos zijn verhaal van opsluiting in de inrichting, zijn zeer langzame ontworsteling daaraan en de terugkeer naar de maatschappij rond 1960. Het boek laat een jongen zien die volstrekt aan zijn lot wordt overgelaten en terechtkomt in een systeem dat in het geheel geen rekening houdt en wil houden met hetgeen joden (dus ook joodse kinderen) is overkomen in de oorlog.